Wederkerigheid en Peer-to-Peer leren binnen het docententeam van de Romereis

De school van Athene, Rafael

Ik ben aan het onderzoeken of peer-to-peer learning een interessant onderwerp is voor mijn afstuderen. Als zoekend naar wetenschappelijke artikelen op dit gebied kom ik erachter dat Peer-to-Peer learning een term is die veel gebruikt wordt in praatgroepen voor patiënten. De term Collaborative learning, Co-learning of C4 (Constructive, Critical, Creative, Collabarative), maar ook transdisciplinair leren komt meer in de buurt van wat ik wil onderzoeken. Het gaat mij er om te kijken in hoeverre leerlingen/docenten van elkaar leren en hoe je dit kunt stimuleren.

Tijdens mijn reis naar Rome met 90 6V leerlingen kwam dit zowel tussen de leerlingen, de docenten en tussen leerlingen en docenten heel mooi naar voren. Ik zal mij hier beperken tot het bespreken van de interactie tussen de docenten, omdat ik dat het meest en best heb ervaren.

We waren met een team van 10 docenten met verschillende expertises:

3 classici

3 geschiedkundigen

2 kunstdocenten (waaronder ikzelf)

1 economiedocent met angelologie specialisatie ;))

1 vloeiend Italiaans sprekende biologiedocent

Ik mocht dit jaar mee als “spons” om alle kennis van mijn collega’s te absorberen. Daarnaast hebt ik uiteraard wel op het gebied van kunst mijn bijdrage geleverd.

Het bijzondere vond ik dat we door de verschillende expertises een onderwerp echt vanuit verschillende perspectieven konden belichten, waardoor het voor onszelf en ook voor de leerlingen veel rijker en duidelijker werd. De oude stad kwam hierdoor als het ware echt tot leven. De geschiedkundige verhalen over de gebeurtenissen op een bepaalde plek waren terug te zien in de bouw en kunst. De klassieke mythen waren weer terug te vinden in de kunst en verduidelijkte de keuzes die gemaakt werden in die tijd en gaven daarmee een beter tijdsbeeld. Dit toont heel mooi de voordelen van transdisciplinair leren. Doordat de groep heel veilig was en het stellen van vragen juist werd gewaardeerd, durfde ook iedereen vragen te stellen en werd er uitgebreid en gepassioneerd op geantwoord.

Voor de leerlingen kwam tijdens deze reis echt alles wat ze in de voorgaande jaren bij geschiedenis, kunst en klassieke talen geleerd hadden samen. Ze zagen op het Forum Romanum waar de Romeinse heersers uit de verhalen, werkelijk gelopen hadden. In Ostia ervoeren ze juist weer hoe de gewone mens in die tijd leefde. Compleet met zwart witte mozaïeken (want voor de gewone mens) voor de deur van de restanten van winkeltjes die aangaven wat voor winkel het was, de uithangborden van de oudheid.  In de vele kerken gebouwd tijdens de renaissance zagen ze hoe in mozaïeken wordt aangegeven welke heiligen al dood waren en welke nog leefden en wie de opdracht voor de bouw van de kerk had gegeven.  Ze herkende de verschillende apostelen in mozaïek en beeld. Ze zagen renaissance porno in het beeld van De extase van Theresia van Bernini in de Santa Maria della Vittoria, bezochten de “Sexy Jezus” van Michelangelo in de Santa Maria sopra Minerva.   

Ik merkte zelf dat doordat er vanuit verschillende perspectieven naar de onderwerpen werd gekeken, er altijd wel een perspectief was waar je wat mee kon. Zo liep ik de kerkendag mee met een geschiedkundige die boeiend kon vertellen, maar het maakte niet echt iets in mij wakker. Terwijl wanneer de kunstdocent het plafond van een kerk besprak en hoe je daarin kon zien dat er echt geprobeerd was om de reëel wereld over te laten gaan in de irreële wereld ging ik echt aan. Ook de verhalen van de Classici brachten voor mij de kunst tot leven. Ik denk dat dit voor iedereen anders is en dat dit aantoont dat het van toegevoegde waarde is om een onderwerp vanuit verschillende expertises te belichten.